شـــــــــــــــ جاعت مـے خواهد

وفادار احســـ اسـے باشـے

کــ ِ ميدانـے

شــــ کســـــتـ مـے دهد

روزے نفســـــــــ ـهاے دلت را

بودنت را دوســــــــــــــــــــــــــــــــــت دارم....
وقتی مـــــــــــــــرا ...دربر میگیری ....

و به آغوشــــــــــــت ســــــفت... مرا می فشـــــــــــــــاری...

وادارم مــــــــــی کنی که...
به هیچ کس فکر نـــــــــــــــــــــکنم ....


جز تـــــــــــــــــــــــــو....!

روزی تصمیم گرفتم كه دیگر همه چیز را رها كنم. شغلم را دوستانم را، مذهبم را زندگی ام را !
به جنگلی رفتم تا برای آخرین بار با خدا صحبت كنم. به خدا گفتم : آیا می توانی دلیلی برای ادامه زندگی برایم بیاوری؟
و جواب او مرا شگفت زده كرد.
او گفت : آیادرخت سرخس و بامبو را می بینی؟
پاسخ دادم : بلی.

باز کن پنجرا را    

من تورا خواهم برد 

به سر رود خروشان حيات

آب اين رود به سرچشمه نمی گردد باز

بهتر آنست که غفلت نکنيم از آغاز و

باز کن پنجره را ! -

  - صبح دميد ! 



چه شبی بود و چه فرخنده شبی .

آن شب دور که چون خواب خوش از ديده پريد .

کودک قلب من اين قصه شاد

از لبان تو شنيد :

 

" زندگی رويا نيست

زندگی زيبايی است

می توان

بر درختی تهی از بار ، زدن پيوندی

می توان

از ميان فاصله ها را برداشت

دل من با دل تو

هر دو بيزار از اين فاصله هاست . "

رنــــج کشــــد مـــــادر از جفـــــای پســــر لیـــــک

آنچـــه کشیــــده ست هیـــــچ رنــــــج ندانـــــــد

رنـــــج پســـــــربیشتــــــر کشــــــدپــــــدر،امــــا

چــــــون پســـــر آدم نشــد   زخویش برانــــــــد

مـــــادر بیچـــــاره هــــرچـــــه طفـــــل کـــند بـد

رانــــــدن او را ز خـــــــــویشــــــــتن نتــــــــــــواند

شـــــیره جــــــان گــــــر بــــــود به کاســــه مادر

زان نچـــــشــــد تا به طفــــــل خــــود نچشــــاند

روز مرگم اشــــــک را شیدا کنیـــــــــــــد                               روی قلبم عشق را پیدا کنیــــــد

روز مـــرگــــــم خــــاک را بـــــاور کنیـــــد                               روی قلبـــــم لالــه را پـرپـر کنیـــد

جـــامه را خـــــاک و خــــاکستـر کـــنیــــد                               خانـــه ام را وقـــف نیلــوفر کنیـد

                                           پیــــکــرم را غــــــرق در شبنـــــــم کنیـــــد

                                           روی قبـــــــــرم لالــــــــه را خـــــــــــــم کنید

                                           روز مــــرگــــــم دوســـــــت را دعوت کنیـــد

                                           رفتنــــــم را دوستـــــــــــــــان باور کنیـــــــد

با تشکر از آناهیتا

از بدو تولد موفق بودم، وگرنه پام به این دنیا نمی رسید

از همون اول کم نیاوردم، با ضربه دکتر چنان گریه‌ای کردم که فهمید جواب «های»، «هوی» است.
هیچ وقت نگذاشتم هیچ چیز شکستم بدهد، پی‌درپی شیر میخوردم و به درد دلم توجه نمی کردم!
این شد که وقتی رفتم مدرسه از همه هم سن و سالهای خودم بلندتر بودم و همه ازم حساب می‌بردند.
هیچ وقت درس نخوندم، هر وقت نوبت من شد که...

برم پای تخته زنگ می‌خورد.
هر صفحه‌ای از کتاب را که باز می کردم، جواب سوالی بود که معلمم از من می‌پرسید.
این بود که سال سوم، چهارم دبیرستان که بودم، معلمم که من را نابغه می‌دانست منو فرستاد المپیاد ریاضی!
تو المپیاد مدال طلا بردم! آخه ورق من گم شده بود و یکی از ورقه‌ها بی اسم بود، منم گفتم اسممو یادم رفته بنویسم!
بدون کنکور وارد دانشگاه شدم هنوز یک ترم نگذشته بود که توی راهروی دانشگاه یه دسته عینک پیدا کردم،
اومدم بشکنمش که خانمی سراسیمه خودش را به من رسوند و از این که دسته عینکش رو پیدا کرده
بودم حسابی تشکر کرد و گفت: نیازی به صاف کردنش نیست زحمت نکشید این شد که هر وقت
چیزی از زمین برمی‌داشتم، یهو جلوم سبز می شد و از این که گمشده‌اش را پیدا کرده بودم حسابی تشکر می کرد.
بعدا توی دانشگاه پیچید: دختر رئیس دانشگاه، عاشق ناجی‌اش شده، تازه فهمیدم که اون دختر کیه و اون ناجی کیه!
یک روز که برای روز معلم برای یکی از استادام گل برده بودم یکی از بچه‌ها دسته گلم رو از پنجره شوت کرد بیرون،
منم سرک کشیدم ببینم کجاست که دیدم افتاده تو بغل اون دختره!
خلاصه این شد ماجری خواستگاری ما
و الان هم استاد شمام! کسی سوالی نداره!؟

 

به كعبه رفتم و آنجا هواي كوي تو كردم

جمال كعبه تماشا به ياد روي تو كردم

شعاع كعبه چو ديدم ،دراز دست تمنا

به سوي آن سر زلف سياه موي تو كردم

چوحلقه اي در كعبه به صد نياز گرفتم

دعاي حلقه گيسوي مشكبوي تو كردم

نهاده خلق حرم سوي كعبه روي ارادت

من از ميانه همه روي دل به سوي تو كردم

مرا هيچ مقامي نبود غير تو كامي

طواف و سعي كه كردم به جستجوي تو كردم

به موقوف عرفات ايستاده خلق دعا خوان

من از دعا لب خود بسته،گفتگوي تو كردم

فتاده اهل منا بر طي منا و مقاصد

چو«حاجي» از همه فارغ من آرزوي تو كردم