ببین بــــابـــــــا کنار عکست دوباره رنگ دریا را گرفتم

دوباره لابه لای خاطراتم سراغ  بوی بـــــابـــــا را گرفتم 

سراغ خنده های مهربانی که بر روی لبت پروانه می شد

میان سیــل نامردی ،برایم آغــوش تو مــــردانه می شـــد

غبـــــار خستگــــی هـــا را کــــه هر شــــب دم در از نگاهــــت مــــی تکـــاندی

همیشــــــه فکــــــر می کــــــردم کـه در دل تمـــــام بــــار دنیــــــا را نشانــــــدی

دوبــاره دیــر میکــردی و شبــــها کنـــار تخـــت خوابــم می نشســتی

و

منـــو تصویــــر یک خــــواب  دروغــــی تـــو با بوســـه غمــم را مــی شکستــی

تورا می دیــــدم از دولای چشــمــم کـــه روی صورتـــت تــــرک بود

دوباره قصه تردیــد و بـــاور دوبـــاره سهـم چشمانت نمـــــــک بود

تو بــــودی خیــــال آســــوده بــــودم که تــــو فکــــر منــــو آینــده بودی

تــــو می گفتــــی سحــــر نزدیکــــه اینجاســـــت و بر ایــــن باورت پاینده بودی

ببین بـــــابــــــا که حــــالا از سر   ما هزار و یک وجـــــب ایــــن آب رفته

از آن وقتـــی که رفتی چشم تقویــــم به پـــــای راه تــــو در خــــواب رفته

ببیـــن حــــالا شــــب و تنهایــــی و درد که چشمــــان مرا تسخیـــر کرده

سحــــر جــــا مانـــده پشــــت این هیـــاهــــو بگــــو بــــابــــــا چرا؟؟ تاخیر کرده